بهداد و بابایی جونه سیبیلو

پسر گلم این روزها توی هر جمعی که باشیم بین همه آشناهای خانواده پدری ، عاشقه بابا مرتضی جونشه

و عاشقه سیبیلای بابایی اشه.

تا میره تو بغل بابایی جونش ، شروع میکنه به کندن و بازی کردن با سیبیلای باباییش و بابا جونشم با حوصله

و مهربونی پذیرای بهداد کوچولوشه.

این روزها بیشتر از هر وقت دیگه ای از خدای خوبم سلامتی بزرگترهامون رو خواستارم و خدا خودش میدونه

که چقدر دل تنگ و حسرت به دله آغوشه پدرم هستم.

                        خدایا دنیات خیلی کوچیکه ،ای کاش جدایی ها رو پایانی بود.