یک هفته مونده تا پایان انتظار

حالا که فقط یک هفته تا اومدن مسافر کوچولوم باقی مونده، گاهی خوشحالم و پرانرژی

گاهی هم دلتنگی هابدجوری به سراغم میان.

با بهونه های کوچک بغض می کنم و دلگیر میشم.

  راستش نمی دونم خستگی وبهم ریختگی هورمون هاست یا پر توقعی من که دلم میخواد

همه بهم توجه کنن از همخونه مهربونم تا خواهر ودوست و...

هر چی که هست بدجوری اذیتم میکنه...عزیز دل مامان گاهی هم دلم میگیره که تو

مثل بابایی هیچوقت متوجه اینروزهای سختی که مامانی کشید تا فقط برای لحظه ای

تورو در آغوش بکشه ،نمیشی

،آخه دلبرم تو که هیچوقت مادر نمیشی !

دلم نمیخواد مادر پر توقعی بشم،دلم نمیخواد که تو عزیزم رو موجودی

وابسته و متکی به خودم بار بیارم، ولی این جزو آرزوهامه که تو احساس مامانتو از داشتنت

درک کنی ،از اینکه

دلم میخواد بهترین مادر دنیا برات باشم با اینکه میدونم خیلی سخته ولی سعیم رو میکنم

که از بودنت راضی باشی

و به آرزوهایی که برات دارم برسی البته نه فقط آرزوهایی که من برات دارم و امیدوارم که

خدا بهم این درک و بده که تو  امانتی از طرف اون برام هستی و منم بتونم امانت دار

خوبی باشم وبتونم تورو سرشار از توکل و ایمان بار بیارم.