روزهای سبز انتظار

روزهای سبزم همچنان با انتظار دیدن پسرمادامه داره.....

بعضی روزا خیلی دلم می خواد که ببینمشو ببوسمش....بغلش کنم.....بعضی

روزها دلم نمی خواد که از تویدلم بیرون بیاد ....دلم نمیخواد باکسی تقسیمش

کنم ....از اینکه دیگه منحصرا مال مننیست گریه ام میگیره....بعضی روزها از

شوق بازی کردن باهاشدلم غش میره....از اینکه بهش شیر بدم...از اینکه لباسای

کوچولوشو تنش کنم و قوربون صدقه اش برم....از اینکه توی بغلم بخوابه و من براش

لالایی بخونم...بعضی روزها از  اینکه ممکنه تاحداکثر دو هفته دیگه بیاد بیرون و

من دیگه بعد از هر بار غذا خوردن تکونهاشو تویدلم احساس نمی کنم دلم

میگیره....احساس دوگانه ای که این روزها دارم رواصلا نمی تونم توصیف کنم.....

نمی دونم تا اینجا برات همراه خوبی بودم با نه؟....اما تو یه همراهواقعی و مهربون

مثل بابات بودی...در همه لحظه های بارداریم....از همون اول کهفهمیدم تو سه

هفته است  که در وجود من جوونه زدی و من نمی دونستم....تو بهترین همراهم

بودی در این نه ماه....توی خستگیهام...توی ناراحتی هام...توی شادیهام...توی

بیقراریهام...توی خوابهام ....خلاصه همه جا و همه وقتدلم میخواد بدونی که

مامان همیشه دوست داشته برای تو بهترین روآمادهکنه هرچند که میدونم

همیشه همه چیز روبراه نبوده....دلم میخواد بدونی که مامان بخاطر وجود توی

نازنینم همیشه شکرگزار خدای مهربونی بوده که توی این مدت نگهدار وحافظ تو

بوده....دلم میخواد بدونی که مامان وبابات عاشقانه دوستت دارن وبرای

بوییدنت....بوسیدنت...لمس کردنت....و داشتنت حسابی بیقرارن.....تا هروقت که

دوست داری توی دل مامان بمون ولی اینو بدون که خیلیهامنتظرت هستن.....