بهداد نجفی

فرشته کوچولوی مادر این روزها در حال امتحان کردن حروف به جای همدیگه است و خیلی با تمرکز و آگاهانه حروف رو تغییر میده و خووووشحال از این تفاوت ها و واکنش های ماست.   مامان پانی که خیلی خوب و درست اَدا میشد الان مدتیه که شده مامان فانی و دادا پارسا شده دادا فارسا و افشین جون شده اَپشین و بهداد و دادا با هم شدن بی دادا هههههه خاله پیگاه و عمو بیژن هم چنان درست و شیرین اَدا میشن و عمی یلدا با همه سختی صحیح و ناز گفته میشه وعمی لیدا که پشتش حتما باید سیهاب( سُهراب) گفته بشه و عموووووو مُصَطا (مصطفی) با همین کشش و غلظت ، نشان دهنده عمووووی اصلی گل پسر . و اماااااا مامانه عزیز بیداد (نازنین مادرم ) با تمام عشق و هیجان ،شاد و با ن...

شیرین پسرم بهدادم در این روزهای بلند تابستان هر روز صبح و عصر یک ساعت بعد از صبحانه و بعد از خواب ظهرش ، میره در یخچال رو باز میکنه و پاشو میزاره لبه یخچال و فریزر رو نشون میده و میگه بستن(بستنی). بستنی شو که گرفت میگه میسی ، ممون مامان فانی (قربونه پسر مودبم).  بستنی رو بوس میکنه و صداشو نازک میکنه و میگه به به خومزه ، بعد میگه مامان فایی بازی(یعنی باز کن) و سریع خودش میره روی رو فرشی میشینه و به خودش میگه بیداد بیشین ههههه و بستن میخوره خومزه ماااااادر. نوووووووووووش جونت قلب مادر

می می نی قصه ما این روزها به زبان شیرین گل پسری نی می نی ست.     روزی چندین بار نی می نی رو میاره و آخ آخ گویان میگه تا براش بخوانم. چهار تا کتابی که از می می نی داره  در ابتدای داستان می می نی کار اشتباهی رو انجام میده که بعد با اعتراض مادرش میفهمه که اون کار اشتباه بوده و نباید اون کار رو بکنه ، بهداد هم تازگی ها مثلا میاد مداد شمعی هاش رو بر میداره و منو صدا میکنه و با مدادش خط میکشه رو دیوار و خودش تند تند میگه آخ آخ نه نه نی می نی نگاش تو دَتَر (دفتر) و بعد هم میاد از من دَمال (دستمال ) میگیره و مثلا تمیز میکنه و میگه آآآآآآفرین نی می نی. میسی ممون (مرسی ممنون). و همینطور آشغال خوراکی هاش رو تو خونه یا پارک...

این بن تن ندیده و نشناخته شده برای ما دردسری که دیگه واقعا نمیدونم چه کنم با این معضل؟ پارسال تابستون پارسا جووونم برای بهداد دوتا بلوز با عکس بن تن خریده بود که گه گداری تنش میکردم و به  بلوز دادا پارسا میشناختش و دوسش داشتو هر وقت میخواستم بپوشم تنش با ذوق و شوق تنش میکرد و دادا پارسا گویان ، تو خونه راه میرفت. و امسال همه زندگیش شده این دو تا بلوز بن تن ناججی و آبی (نارنجی و آبی) با اینکه اصلا کارتون بن تن رو ندیده و فقط به خاطر عکس پسری که شاید شباهتی با دادا پارساش داره و با بلوزهای پارسا و ساعت دستش و کیف پولش و اسباب بازی هاش داره ، صبح هنوز چشم باز نکرده اول نگاه میکنه چی تنشه ، اگه بن تن بود که با ذوق و خنده ...

شمال که رفته بودیم خاله پیگا و دادا پارسا که البته این روزها شده دادا فارسا ، دوچرخه داشتن و هر روز عصر کلی با هم دوچرخه سواری میکردیم . غروب سومین روز ،بهداد رفت سراغ دوچرخه ها و هی داد میزد سوااااار شوووو ، سواااار شوووو، ما که از خنده ریسه رفته بودیم  از حالت حرف زدنش و تا پارسا میومد سوار شه ، میکشیدش و می خواست خودش بره بالا و باز داد میزد سوار شو. بابا بهروز میرفت سوارش میکرد وبهدادم  هی دست باباشو میزد کنار که بیوووو بیداد سوار شووووو.(برو بهداد سوار شه)  از اون روز به بعد اسم دوچرخه رو گذاشته سواااااار شووووو ههههه و هرجا دوچرخه ببینه داد میزنه سواااار شووووو. درد و بلات به جووووونه مادرت قند عسلم ...

خنده های تو کودکی ام را به من بخشید و آغوش تو آرامشی بهشتی و دست های تو اعتمادی که به انسان دارم.

سوار ماشین شدیم ، بابا بهروزز یکدفعه پاشو میزاره روی پدال گاز و با سرعت میره ، منم که شجاع میگم بهروز یواش . آقا بهدادم پشت سر من میگه یباااااش بیوووووز کلی با بابا بیوز قربون صدقه اش رفتیم و خندیدیم روزهای بعد و بعدتر هم عشق ماااادر تا یکمی سرعت ماشین بیشتر از حد میشد بدونه اینکه من چیزی بگم رو به بابا بهروز میگه : بیرووووووز یباااااش و هرچی بابا جونش میگه چشب بابا جون ، باز تکرار میکنه بیووووووز یباش.

این تیره روزگار  در پرده غبار   دلم را فرو گرفت تنها به خنده یا شکر خنده های تو گرد و غبار از دل تنگم زدودنی است.         ...

سلام پسر عزیزم امروز در جایی این کلام امیر المومنین را خواندم و خیلی خیلی منو به فکر برد دلم خواست برای تو هم بنویسم انشاالله که تو هم روزگاری نه چندان دور به آن فکر کنی و به مادرت . از کسانی نباشی که بدون عمل صالح به آخرت امیدوار است و توبه را با آرزوهای دراز به تاخیر می‌اندازد. در دنیا مثل زاهدان حرف می‌زند اما در رفتار و کردار مثل دنیاپرستان عمل می‌کند. دیگران را از کارهای بد پرهیز می‌دهد اما خودش از انجام آن‌ها پروایی ندارد. به فرمانبرداری امر می‌کند اما خود فرمان نمی‌برد. نیکوکاران را دوست دارد اما رفتارشان را ندارد. گناهکاران را دشمن دارد اما خودش یکی از گناهکاران است. علی‌ابن ابی‌طالب،...

من نه خود میروم او مرا می کشد کاه سر گشته را کهربا می کشد چون گریبان ز چنگش رها می کنم دامنم را به قهر از قفا می کشد دست و پا میزنم میرباید سرم سر رها می کنم دست و پا می کشد لذت نان شدن زیر دندان او گندمم را سوی آسیا میکشد سایه ی او شدم چون گریزم از او ؟ در پی اش میروم تا کجا میکشد چند هفته ای هست که حسابی بی خواب شدم. تا ٢ نصفه شب هم بشینم پای اینترنت و کتاب بخوانم هم انگار نه انگار . خواب به سراغم نمیاد. میرم تو تخت نفسهای دردانه ام را میشمارم. براش شعر میخوانم و بوسه بارونش میکنم . دستاشو میگیرم تو دستم و انقدر نگاهش میکنم که خوابم میبره.  ...